تشنج در اطفال یک اختلال عصبی است که به دلیل فعالیت غیرطبیعی الکتریکی در مغز رخ می‌دهد. این وضعیت می‌تواند به صورت ناگهانی و کوتاه‌مدت ظاهر شود و علائم مختلفی داشته باشد. در ادامه، مقاله‌ای جامع در مورد تشنج در کودکان ارائه می‌شود.
انواع تشنج در کودکان
تشنج‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: تشنج‌های کانونی و تشنج‌های عمومی.
- تشنج‌های کانونی (Focal Seizures):
- تشنج‌های کانونی ساده: این نوع تشنج‌ها تنها بخشی از مغز را درگیر می‌کنند و معمولاً بدون از دست دادن هوشیاری رخ می‌دهند. علائم ممکن است شامل حرکات غیرارادی یک بخش از بدن، تغییرات حسی یا تغییرات در احساسات باشد.
- تشنج‌های کانونی پیچیده: این تشنج‌ها نیز بخشی از مغز را درگیر می‌کنند، اما با از دست دادن هوشیاری همراه هستند. کودکان ممکن است رفتارهای غیرعادی مانند خیره شدن به یک نقطه یا انجام حرکات تکراری داشته باشند¹.
- تشنج‌های عمومی (Generalized Seizures):
- تشنج‌های تونیک-کلونیک (گرند مال): این نوع تشنج‌ها شامل دو مرحله هستند؛ مرحله تونیک که با سفت شدن عضلات همراه است و مرحله کلونیک که با حرکات تکراری و غیرارادی عضلات همراه است.
- تشنج‌های غائب (ابسانس): این تشنج‌ها معمولاً کوتاه‌مدت هستند و با از دست دادن هوشیاری و خیره شدن به یک نقطه همراه هستند. کودکان ممکن است به طور ناگهانی فعالیت‌های خود را متوقف کنند و پس از چند ثانیه به حالت عادی بازگردند.
- تشنج‌های میوکلونیک: این تشنج‌ها با حرکات ناگهانی و کوتاه‌مدت عضلات همراه هستند و معمولاً در هر دو طرف بدن رخ می‌دهند.
- تشنج‌های آتونیک: این تشنج‌ها با از دست دادن ناگهانی تون عضلانی همراه هستند که می‌تواند منجر به افتادن کودک شود².
علائم تشنج در کودکان
علائم تشنج در اطفال می‌تواند بسیار متنوع باشد و بسته به نوع تشنج متفاوت است. برخی از علائم شایع عبارتند از:
- حرکات غیرارادی و تکراری عضلات
- از دست دادن هوشیاری
- تغییرات حسی مانند احساس سوزش یا خارش
- تغییرات رفتاری مانند خیره شدن به یک نقطه یا انجام حرکات تکراری
- مشکلات تنفسی یا تغییر رنگ پوست به آبی یا خاکستری
تشخیص تشنج در کودکان
تشخیص تشنج معمولاً بر اساس تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی و آزمایش‌های تکمیلی مانند الکتروانسفالوگرافی (EEG) انجام می‌شود. در برخی موارد، تصویربرداری مغزی مانند MRI یا CT اسکن نیز ممکن است لازم باشد³.
درمان تشنج در کودکان
درمان تشنج در کودکان شامل روش‌های دارویی و غیردارویی است:
- داروهای ضد تشنج: این داروها به کنترل فعالیت‌های غیرطبیعی الکتریکی مغز کمک می‌کنند و شامل داروهایی مانند فنوباربیتال، کاربامازپین و والپروات هستند.
- تغییرات سبک زندگی: شامل ایجاد روال‌های منظم خواب، تغذیه سالم و اجتناب از محرک‌های تشنج‌زا مانند نورهای چشمک‌زن.
- درمان‌های جراحی: در مواردی که تشنج‌ها با دارو کنترل نمی‌شوند، جراحی ممکن است گزینه‌ای برای برداشتن بخش‌های آسیب‌دیده مغز باشد⁴.
مراقبت‌های پس از تشنج
پس از وقوع تشنج، مراقبت‌های فوری شامل حفظ آرامش، جلوگیری از آسیب‌های جسمی و تماس با پزشک است. همچنین، پیگیری منظم با پزشک و تنظیم داروها برای جلوگیری از وقوع مجدد تشنج‌ها ضروری است.
این مقاله می‌تواند به شما در تهیه محتوای جامع برای سایت داکپد کمک کند. اگر نیاز به جزئیات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!
